Rozdział 30

Rozdział 30

„Moment prawdy”

#Wendy

Pożegnałam się z Malikiem i podeszłam do Louisa, który stał pod szatnią z Harry’m i Niall’em. Nie zwracając na nich uwagi zapytałem współlokatora:

-Co powiedziałeś George’owi?

-O co Ci chodzi?

-O to, że poszłam po torebkę do sypialni, a gdy wróciłam Geo był jakiś dziwny. Co mu powiedziałeś?

-Jest dużym chłopcem. Poradzi sobie

Louis uśmiechnął się niewinnie.

-Lou jeżeli powiedziałeś mu o tym co powiedziałam Ci rano to nie ręczę za siebie

-Nie rozmawiałem z nim o tym na ten temat

-Więc o czym?

-Jego spytaj

-Zrobię to

Odeszłam od nich i wzięłam się do pracy. Musiałam skupić się na chłopcu, którego czekała operacja.

#Louis

Wendy poszła do sali jakiegoś pacjenta i zostawiła nas samych. 

-Co ją ugryzło? – zapytał Harry.

-Nie mam pojęcia

-Co powiedziałeś George’owi? – spytał Niall.

-Zapytałem go tylko jakie ma zamiary wobec mojej Wendy?

-Twojej Wendy? – zdziwił się Niall.

-Spokojnie. Nie zamierzam Ci jej zabrać. Chciałem tylko wiedzieć czy jest w stosunku do niej w porządku

-I czego się dowiedziałeś?

-Okazało się, że George jest okay, więc postanowiłem trochę namieszać – oznajmiłem – Powiedziałem, że Wendy nigdy nie zapomni o tobie i wciąż bardzo liczy się z twoim zdaniem

-Przegiąłeś pałe – powiedział Niall.

-Wiem i uwierz mi, że mi głupio, ale jak widać to zadziałało. George się wkurzył

-Wendy też

-Przejdzie jej. Mój plan działa

-Opracowałeś plan?

-Tak. Skłócę ją z George’m, potem ona z nim zerwie i gotowe. Będzie wolna – uśmiechnąłem się.

-Radzę Ci odwołać ten plan, bo jak Wendy Cię znienawidzi to już Ci nie wybaczy

-Wybaczy mi

-A widzisz, żeby mi wybaczyła? Odpuść Lou i skończ z tym cyrkiem

-Okay. Powinienem przeprosić George’a?

-Nie, aż tak. Lubię cyrk

-Mam dziś chirurgię dziecięcą z Wendy – odezwał się Harry – Muszę jej poszukać, bo zje mi wszystkie cukierki

-To są cukierki dla dzieci

-Ja i Wendy sami je zjadamy

-Co jeszcze razem robicie?

-Bzykamy się w dyżurce. Potrafi nieźle wygiąć nogi. Dzięki Niall za to, że ją tego nauczyłeś

-Nie bawią mnie żarty o tym jak uprawiasz seks z dziewczyną, którą kocham

-Sorry stary. Powstrzymam się

-A tak na marginesie to ona rzeczywiście potrafi wyginać nieźle nogi – oznajmił Niall.

-Nabrałem na nią ochoty

-Tylko spróbujesz

-Przecież wiem, że jest twoja. Idę, bo zje mi wszystkie karmelki – powiedział Harry.

#Wendy

Siedziałam na galerii i oglądałam operację. Doktor Hayes (chirurg dziecięcy) powiedział, że nie potrzebuje stażysty do operacji, więc się jej przyglądałam. Harry przyszedł po jakimś czasie i usiadł obok mnie.

-Spóźniłeś się

-Musiałem coś załatwić

-Gadałeś z Lou i Niall’em

-Rozmowa jest ważna. Masz cukierki? – spytał.

-Mam – sięgnęłam po pudełko cukierków leżące obok mnie – Czerwone są pyszne

Harry wziął czerwonego, odwinął papierek i zjadł.

-Rzeczywiście dobre

-Mówiłam

-A niebieskie?

-Odwal się. Niebieskie są moje

-Jaki mają smak?

-Kokosowy

-Lubię kokosowe

-Są moje. Ostatnio ty zjadłeś wszystkie kokosowe

-Dobre były

-Harry

-Co?

-Co myślisz o Jenny? Tylko bądź szczery

-Jest ładna i fajna. Czemu pytasz?

-Zaprosiłbyś ją na randkę?

-Może

-Tak czy nie? Nie ma nic pomiędzy

-Chcesz zostać swatką?

-Tak. Więc jak zaprosisz ją gdzieś?

-Czemu sama z tym do mnie nie przyszła?

-Nie wie, że Ci o tym mówię

-Mogła mi powiedzieć, ż coś do mnie ma

-My dziewczyny wolimy jak faceci zagadują do nas jako pierwsi

-Porozmawiam z nią

-Dziękuję

-Ale oddasz mi kokosowe cukierki

-Bierz. Tylko nie mów jej nic, że z tobą o tym rozmawiałam

-Oczywista sprawa

-Będziecie śliczną i szczęśliwą parą

-A na świecie zapanuje miłość, pokój i jednorożce

-Chciałabym jednorożca

-Bawiłabyś się jego rogiem

-Mam już róg do zabawy

-I jak?

-Nie wiem

-Chcesz mi powiedzieć, że ty i George nie spaliście ze sobą

-Nie

-Nie chciał?

-Chciał. To ja nie chciałam

-Czemu?

-Nie byłam gotowa

-Łapie

-Nie wygłosisz mi monologu pod tytułem  ‘Porozmawiaj z Niall’em’?

-Nie. Myślę, że każdy mówi Ci co masz zrobić, a to ty powinnaś o tym zdecydować. Jeśli będziesz gotowa to to zrobisz

-Mówił Ci dlaczego z nim zerwałam?

-Nic mi nie powiedział. O co chodzi z tym detektywem? Kręcisz z nim?

-Nie. Miał dla mnie tylko coś załatwić. Muszę iść poszukać George’a

-Idź. Tu i tak nic się nie dzieje

-Wezwij mnie jak coś

-Okay

Wyszłam z bloku operacyjnego i poszłam znaleźć Geo. Chciałam dowiedzieć się o czym rozmawiał z Louis’em i musiałam powiedzieć mu o tym, że umówiłam się z Zayn’em. Nie chciałam, by się na mnie gniewał.

Znalazłam go w sali konferencyjnej. Siedział przy stole na jednym z krzeseł i wypełniał karty. Usiadłam przy nim. Położyłam rękę na jego ramieniu i powiedziałam:

-George

Chłopak odłożył długopis i spojrzał na mnie.

-Myślałem, że jesteś na mnie wściekła

-Nie jestem. Sądziłam, że to ty jesteś zły na mnie

-To nie na Ciebie się wkurzyłem

-A na kogo? – spytałam.

-Nieważne. Z resztą już mi przeszło

-O czym rozmawiałeś rano o Lou?

-To nieistotne. Pojedziemy po dyżurze do mnie?

-Właśnie miałam Ci powiedzieć, że się umówiłam

-Z kim?

-Pamiętasz tego detektywa, który nas przesłuchiwał razem z szefem?

-Tak

-Poprosiłam go o pomoc i załatwił dla mnie jedną rzecz. Po dyżurze się z nim umówiłam i ma po mnie przyjechać

-Tylko Ci pomaga?

-Tak

-Okay

-Obiecuję, że następny dzień wolny spędzę z tobą

-Obiecujesz?

-Obiecuję

Wstałam z krzesła, przełożyłam jedną nogę za krzesło, na którym siedział Geo i usiadłam na jego udach. Objęłam go i pocałowałam.

-Już nie mogę się doczekać kiedy będziemy mieli wolne – oznajmił George.

-Ja też

-Kocham Cię Wendy

Nie byłam pewna co do swoich uczuć. Nie mogłam jednak po raz drugi nic nie odpowiedzieć, więc uśmiechnęłam się i powiedziałam:

-Ja Ciecie też

George dał mi buziaka.

-Zaplanuję na nasz wolny dzień coś fajnego

-Świetnie – ucieszyłam się – Jestem głodna. Pójdziemy do bufetu coś zjeść?

-Tak. Tylko dokończę wypełniać kartę

-Zaczekam

***

Czekałam przy recepcji na Zayn’a. Chłopak się spóźniał. Gdy stałam tak sama podbiegła do mnie Jenny. Na jej twarzy widniał szeroki uśmiech.

-Nie uwierzysz co się stało – wykrzyczała z radością Jenny.

-Co? – spytałam.

-Harry zaprosiła mnie na randkę

- Super – uśmiechnęłam się.

-Umówiłam się z nim na piątek

-Cieszę się twoim szczęściem

-Myślałam, że nigdy tego nie zrobi

-Ale zrobił

-Na kogo czekasz? – zapytała Jenny.

-Na Malika. Spóźnia się

-Pewnie zaraz przyjdzie

Jenny miała rację. Zayn pojawił się po chwili w drzwiach od windy.

-Niezłe z niego ciacho. Gdybyś była wolna mogłabyś poszaleć

-Spadaj stąd – powiedziałam.

-Już idę. Dobrej zabawy

Przyjaciółka się oddaliła, a ja ruszyłam w stronę Zayna. Wyglądał jeszcze lepiej niż rano. Ogolił się, a w jego uszach pojawiły się czarne kolczyki. Rzeczywiście ciężko byłoby mu się oprzeć.

-Cześć – przywitałam się.

-Witaj z powrotem – odpowiedział Zayn – Fajnie widzieć Cię w czymś innym niż w szpitalnym trykocie i fartuchu

-Lubię swój fartuch. Jestem z niego dumna

-Nic dziwnego

-Gdzie jedziemy? – spytałam.

-A gdzie chcesz?

-Znam jedną bardzo fajną kawiarnię. Można w niej z spokojnie porozmawiać i mają pyszne ciastka czekoladowe

-W takim razie jedźmy tam

Zjechaliśmy windą na dół na parking. Chłopak podszedł  do samochodu, który diametralnie różnił się od innych. Było to czarne bmw z przyciemnionymi  szybami. Robiło ono ogromne wrażenie. Otworzył drzwi od strony pasażera i przytrzymał je bym mogła wsiąść. Gdy sam wsiadł do auta od razu ruszył z piskiem opon. Troszkę się wystraszyłam.

-Spokojnie. Lubię szybką jazdę – oznajmił Malik.

-Ja nie

-Przepraszam – powiedział Zayn i zwolnił prędkość swojego auta – Nie powinienem

-Nic nie szkodzi

Pojechaliśmy do kawiarni. Była to moja ulubiona knajpka w mieście. Często przychodziłam do niej razem z Jenny na studiach. Była bardzo przytulna i pięknie urządzona. Gdy weszliśmy do środka usiedliśmy przy stoliku, który stał przy oknie. Zauważyłam, że siedzące w kawiarni kobiety oglądają się za Malikiem. Chłopak uśmiechał się szeroko. Zapewne mu to schlebiało. Podeszła do nas kelnerka, która tak jak inne kobiety przyglądała się Zaynowi.

-Dzień dobry. Witam w naszej kawiarni. Podać coś? – zapytała.

-Tak. Dla mnie kawa, a dla Ciebie Wendy?

Kelnerka przeniosła swój wzrok na mnie. Miałam wrażenie, że mnie nie polubiła.

-Latte i dwa ciastka czekoladowe

 -Zaraz podam

-Dziękujemy

Odeszła od naszego stolika i zostawiła nas samych.

-Zawsze tak działasz na kobiety? – spytałam.

-Zazwyczaj

-Mam wrażenie, że chcą zabić mnie wzrokiem

-Ze mną jesteś bezpieczna

-Cieszy mnie to

-Wciąż jesteś z Horanem?

-Nie

-Dawno się rozstaliście?

-To nie jest przesłuchanie

-Przepraszam jeśli Cię uraziłem

-Nie chcę o tym mówić. Bardzo to przeżyłam i tak naprawdę dalej się z tego nie otrząsnęłam

-Rozumiem, że nie dasz się zaprosić na randkę

-Mam chłopaka

-Spóźniłem się

-Troszeczkę

-A gdybyś była wolna to umówiłabyś się ze mną?

-Być może

Kelnerka przyniosła nam kawę i ciastka. Podziękowałam jej, ale ona czekała na jakąś reakcję ze strony chłopaka. Zayn nie odrywał jednak swojego wzroku ode mnie., więc odeszła od naszego stolika.

-Zayn jeżeli liczyłeś na coś, więcej pomiędzy nami to przepraszam

-Ale możemy się widywać jako znajomi?

-Tak

-To fajnie. Mój kolega sprawdził ten wypadek, o który prosiłaś

Malik wyjął z kurtki kilka kartek, które złożone były na pół.

-Mam tu raport. Przykro mi z powodu twojej siostry

-Dziękuję

-Chodzi Ci pewnie o samochód, z którym ona i jej koleżanki się zderzyły

-Tak

-W aucie nie było żadnych dokumentów. Nie miało też tablic rejestracyjnych. Policja ustaliła jednak, że auto pochodziło ze złomowiska. Ktoś je tam naprawił i podrasował, ale nic więcej nie ustalono

-Wiecie kto mógł je powadzić?

-Nie. Odcisków nie było w bazie

-Nie da się ich jakoś złapać?

-Nawet gdyby ich złapali to jedyne co można im udowodnić to ucieczka z miejsca wypadku

-Moja siostra zginęła

-Wendy to może być dla Ciebie szokiem, ale winna wypadkowi była koleżanka twojej siostry, ta która prowadziła

-Jak to? To Lucy spowodowała wypadek?

-Tak. Jechała po złej stronie ulicy i na dodatek była pod wpływem alkoholu

-Ale przecież…to nie może być prawda

-Sama zobacz

Zayn podsunął mi raport, a ja go przeczytałam. Byłam w szoku.

-A więc to nie Ci, którzy uciekli spowodowali wypadek

-Nie. Wendy dlaczego to odkopujesz po kilku latach?

-Bo chcę znać prawdę

Zayn położył swoją dłoń na mojej i lekko ją ścisnął. Nie wiedziałam co mam o tym wszystkim myśleć. Z raportu wynikało. Że to nie Niall był winny wypadkowi.

-Wendy wszystko dobrze?

-Nie. Nie wiedziałam, że to Lucy była winna

-Mam wrażenie, że wiesz coś czego nie wie policja – powiedział Zayn wpatrując się we mnie.

-Niczego nie wiem. Myślałam, że winni byli Ci, którzy uciekli. Jestem zagubiona

Miałam nadzieję, że Zayn mi uwierzy i nie będzie drążył. Nie mogłam wydać Niall’a. Zwłaszcza teraz, gdy poznałam prawdę i dowiedziałam się, że nie zabił Nikki. Znalazł się po prostu w nieodpowiednim miejscu i czasie.

-Wendy jeśli coś wiesz to powinnaś mi to powiedzieć

-Powiedziałam już, że nie. Nie jesteśmy na komisariacie

-Jako glina wszędzie widzę coś podejrzanego

-Czyżbym była podejrzana?

-Nie

-Dziękuję Zayn. Bardzo mi pomogłeś

-Nie ma za co

-Uwierz mi, że jest. Będę się już zbierać

-Odwiozę Cię do domu

-Nie trzeba

-Nalegam

-W takim razie się zgadzam

Kelnerka przyniosła rachunek.

-Ja zapłacę – oznajmiłam.

-Nie ma mowy

-Biorę to na siebie. Ty zapłacisz następnym razem

-Będzie następny raz?

-Być może – uśmiechnęłam się do niego.

Zapłaciłam rachunek i wyszliśmy z kawiarni.

-Zakładam, że znasz mój adres

Malik się uśmiechnął. Zawiózł mnie do domu i zaparkował przed nim. Nie spieszyło mi się, więc postanowiłam z nim jeszcze przez chwilę porozmawia.

-Dowiedziałeś się o mnie czegoś ciekawego?

-Bieganie po kampusie w bieliźnie było niezłe

-Przegrałam zakład

-Nie spodziewałem się tego po tobie

-Zrobiłam w życiu dużo głupich rzeczy

-Jak każdy. Może razem zrobimy coś głupiego

Zayn się do mnie przybliżył, a po chwili nasze wargi tworzyły już jedną całość. Szybko się jednak od niego oderwałam.

-Zayn nie mogę. Mam chłopaka

-Szkoda

-Jestem Ci bardzo wdzięczna za to, że mi pomogłeś

-Nie ma sprawy

-Muszę już iść

-Mam nadzieję, że się jeszcze zobaczymy

-Wszystko jest możliwe. Żegnaj Zayn

-Do zobaczenia

--------------------------------------------------------------------------

Przepraszam za błędy.

Jak Wam się podobał rozdział?

Powoli zbliżam się ku końcowi tej części, więc wiele rzeczy powoli będzie się wyjaśniać.

Wendy będzie musiała sobie wszystko poukładać.

W następnym rozdziale będzie sporo Niall’a, ale nie powiem nic więcej. Rozdział jest prawie gotowy, więc może przyśpieszę jego wstawienie.

Dziękuję za komentarze #GhostPL

Wasza @Mrs_Hazza94